پادشاهی نجاری را محکوم به مرگ کرد.
وقتی نجار با خبر شد، آن شب نتوانست بخوابد.

همسرش گفت : "ای نجار، مانند هرشب بخواب... پروردگارت یگانه است و درهای گشایش بسیار "

کلام همسرش آرامشی بر دلش ایجاد کرد و چشمانش سنگین شد و خوابید... بیدار نشد تا وقتی که صدای در توسط سربازان را شنید؛ چهره اش دگرگون شد و با ناامیدی، پشیمانی و افسوس به همسرش نگاه کرد که دریغا باورت کردم...

با دست لرزان در را باز کرد و دستانش را جلو برد تا سربازان زنجیر کنند. دو سرباز با تعجب گفتند : پادشاه مرده و از تو می خواهیم تابوتی برایش بسازی...

چهره نجار برقی زد و نگاهی از روی عذرخواهی به همسرش انداخت، همسرش لبخندی زد و گفت: "ای نجار، مانند هرشب بخواب... پروردگارت یگانه است و درهای گشایش بسیار "

┘◄ پی نوشت :
فکر زیادی بنده را خسته می کند، درحالی که خداوند تبارک و تعالی مالک و تدبیر کننده کارهاست....
کسی که به جایگاهش افتخار می کند، فرعون را به یاد بیاورد... وکسی که به مالش افتخار می کند، قارون را به یاد بیاورد...